Als je genoeg hebt van het bouwkundig erfgoed en een portie onversneden natuur kan gebruiken is de vlindervallei van Petaloudes een aanrader. Met de bus vertrekken we naar deze vlindervallei, die zich aan de westkant van Rhodos bevindt. De westkust van Rhodos is groener, rustiger en minder populair dan de oostkust van het eiland. Nabij de vlindervallei passeren we een wijn en olijfoliebedrijf. In deze streek zie je wijngaarden. In de verte nabij de kust kan je een vervuilende elektriciteitscentrale zien.
De vlindervallei is een smal schaduwrijk dal met een beekje en houten bruggetjes. Heel veel vlinders bedekken de boomstammen als kleine, donkere schijfjes met een visgraadpatroon. Ze fladderen rond als vallende bladeren. Het is in de periode van juni tot september dat het hier krioelt van duizenden vlinders. Het is de geur van hars die de zogenaamde grote beervlinder lokt naar deze storaxbomen in het stroomdal van Petaloudes. Je kunt ze bekijken vanaf een klein wandelpad met houten bruggen, dat loopt langs een kabbelend beekje door het dal. Het vlinderpark is een rustig natuurgebied, waar je doorheen kan loopt zonder de dieren te verstoren. Milieubeschermers wijten het verminderde aantal vlinders aan de toeristen die aan de bomen gingen schudden en lawaai maakten om de vlinders in vol ornaat te zien. Ik heb dit gedrag ook gezien bij toeristen dat ze hun hand bewegen in de nabijheid van de vlinders op rotsen of boomstammen en dan zie je de vlinders wegvliegen. Op sommige plaatsen waar er veel vlinders op de bomen zitten zie je een parkwachter zitten om de toeristen in het oog te houden en zo nodig te reageren. Men kan in het vlinderpark lopen tot een welbepaald punt en dan keer je via hetzelfde pad terug naar de ingang van het park.
Vervolgens rijden we met de bus naar de havenplaats Kamiros Skala. Van hieruit zijn er dagelijks verbindingen met het nabij Rhodos gelegen eiland Chalki. Onderweg naar de havenplaats staat de buschauffeur op de rem voor een herder die met zijn schapen de weg oversteekt. In de haven kunnen we een zeeschildpad spotten. Stipt op tijd vertrekt de boot naar het eiland Chalki en komen aan in de haven Nimborio. Hier bevindt zich het enige dorp op Chalki. Bij het naderen van het dorp zie je verschillende gekleurde huizen rond de haven. Opvallend aan dit stadje zijn de 2 hoge torens. Op het eiland zullen we enkele uren verblijven.
Chalki is een klein eiland, het meet maar 28 vierkante kilometer. Het is langwerpig, ongeveer tien kilometer lang en drie kilometer breed. Het is kaal, bergachtig en heeft meerdere bergtoppen die hoger zijn dan 450 meter. De hoogste top is 593 meter. De naam Chalki is afgeleid van het woord ‘chalkos’ wat koper betekent. Vroeger waren er op het eiland kopermijnen, vandaar deze naam.
Ooit was Chalki een eiland waarin handel en sponsvisserij voor welvaart zorgden, maar begin 20st eeuw raakte het vrijwel onbewoond. Men kon het zich veroorloven in tijden van welvaart om opzichtige villa’s in neoklassieke stijl te bouwen. Chalki is een microgemeenschap, die vandaag de dag in het winterseizoen slechts een paar honderd inwoners telt. Chalki was vroeger een vruchtbaar eiland, maar doordat er zeewater in het grondwater is terechtgekomen, wil er nog maar weinig groeien. Landbouwproducten worden geïmporteerd en zoet water wordt aangevoerd per tanker. Sinds het eiland wordt opgeknapt neemt het toerisme toe.
Rond de haven ben je vlug rondgewandeld. In Nimborio is alles goed verzorgd en schoon. Aan de haven zie je kleine bootjes dobberen, vissersbootjes, zeilboten en toeristische bootjes. Ik zag de vissers op de vissersboten hun netten schoonmaken. In de haven zijn er tientallen leuke terrasjes en winkeltjes. Overal zie je hier bloemen en bloempotten. De huizen zijn op de hellingen van de lage heuvels gebouwd en zien er mooi uit. De meesten zijn van steen gebouwd en het zijn best chique herenhuizen. De belangrijkste bezienswaardigheid van dit schilderachtige plaatsje is de kerk Agios Nikolaos met zijn stijlvolle, diverse verdiepingen tellende klokkentoren. Deze kerk is gebouwd in 1861. Boven de haven ziet U een rij molens. Deze zijn niet meer in gebruik en in een vervallen staat. Bij het gemeentehuis staat er ook een toren. Op deze toren zie ik dat de uurwijzer van de klokken op tien voor half vijf is blijven staan. De bewoners van Nimborio weten zelf niet hoelang deze klok al op tien voor half vijf staat.
Veel mensen zwemmen rechts en links van de haven waar weliswaar geen strand is, maar het water is wel helder en schoon. Het water is via de kade of kleine rotsen te bereiken. Ik volg nu een weg die naar boven loopt en het dorp verlaat. Vlakbij ligt het zandstrand Pontamos, waar er toeristen liggen te zonnen en te zwemmen. In de verte en in de richting van de windmolens zie ik een Grieks orthodoxe kerk. Bij het naderen zie ik ook dat er voor de kerk een begraafplaats is. Hier was een muur gebouwd rond het kerkhof en het hekken was dicht. Veel leven is er hier niet, het is hier doods en keren dan maar terug naar het dorp Nimborio.
In het dorp heb ik nog een traditioneel huis bezocht dat als een museum is ingericht. Hier doe je indrukken op hoe ze hier geleefd hebben in vroegere tijden. De vrouw des huizes verwelkomde mij. Het huis is een eeuw geleden gebouwd. Bij het binnekomen in het huis zie je de leefruimte en de keuken. Boven is er een slaapruimte. Hier zie je oa antieke meubels, een oude radio, een grammofoonplaat, keramiek, servies, traditionele lokale kostuums, een traditioneel bruidsbed, oude foto’s en een aantal archeologische vondsten, zoals de amfora van een scheepswrak. Zelfs kan je het ondergoed zien van de grootmoeder van de eigenares, netjes ingelijst. Ook opmerkelijk zijn de broodringen die hier hangen te drogen. Zeker leuk om eens te gaan bekijken.
Bij het rondwandelen in het dorp, merk je op dat er op de lantaarnpalen zonnepanelen staan om de lamp te doen branden. In de straat staan er verschillende vuilbakken naast elkaar om het afval te sorteren. Op verschillende daken zie je boilers staan met water. De luiken van verschillende huizen zijn dicht om de warmte buiten te houden. Ik merkte ook op dat verschillende huizen een naam hadden. Er rijden hier wel voertuigen in de smalle straten. In deze smalle straten is het niet mogelijk om tegenliggend verkeer te kruisen. De oplossing was simpel toen 2 tegenliggende voertuigen vast kwamen te zitten. Het kleinste voertuig rijdt de oprit bij een huis op en zo kon het andere voertuig doorrijden.
Vlug nog een Grieks biertje drinken om dan terug naar de boot te gaan. We varen dan terug naar Rhodos en de bus brengt ons dan terug naar het hotel. Deze avond is er een groot feest in het hotel, omdat het hotel vandaag precies 40 jaar geleden is opengegaan. Een grote reuze taart werd aangesneden waarvan alle gasten konden eten.
De volgende dag wordt een iets meer relaxte dag op de “love” boot en zullen varen van baai tot baai om daar te zwemmen. We varen langs de oostkant van het eiland. De eerste zwemstop is aan de Anthony Quinn baai. Het strand en de baai kregen de naam van de bekende acteur, omdat hier scènes zijn opgenomen voor de film “The Guns of Navarone” waarin Anthony Quinn een hoofdrol speelde. De volgende zwemstop is in een baai nabij het Tsambiki strand. In de namiddag komen we met de boot aan in Stegna. Met een kleine motorboot worden we aan land gebracht.
Dit is een klein idyllisch strandje in een baai, waar echt nog de Griekse sfeer heerst. Een strandje waar mensen niet als sardientjes in een blik naast elkaar liggen, maar ruimte hebben. Je ziet allemaal eetgelegenheden, bars en winkeltjes langs de boulevard. Opmerkelijk was wel de bananenboom die groeide op het strand. Ook heb ik inktvispoten met zuignapjes zien drogen die men waarschijnlijk later zou grillen. Je krijgt dan krokante zuignapjes die overheerlijk zijn.
Hier in Stegna gaan we in een restaurant eten. We krijgen allemaal stukjes vlees en brochettes die we zelf op een BBQ moeten leggen. Eventjes hier op reis de kok in mezelf naar boven halen. Tezamen met verse groenten en frietjes geniet ik van een heerlijke lunch.
Stipt op tijd komen ze ons terug afhalen op het strand om vervolgens met een motorboot terug te brengen naar de boot. Indien je wil kon je altijd vanop het strand zwemmen naar de boot. Met de boot varen we nu terug naar Rhodos stad. We maken wel nog een laatste zwemstop nabij het strand van Afandou. Bij het binnenvaren in de Mandraki haven heb je nu een ander beeld van het kasteel in Rhodos stad. Met de bus keren we terug naar het hotel.
De volgende dag ga ik Griekenland verlaten en reis naar Turkije. De bus zet ons af aan de handelshaven in Rhodos. Hier is er eerst een paspoortcontrole alvorens we op de boot stappen. Dit gaat hier vlot. De ferry deed er ongeveer 1u en 30 min over om naar Marmaris in Turkije te varen. Marmaris ligt aan een maanvormige baai van de Lycische kust, ook wel de Zuid-Egeïsche kust genoemd en is het snel kloppende hart van deze prachtige kuststreek. Een drietal stranden vormen de fraaie omlijsting van de baai. De Turkse badplaats Marmaris is een bescheiden stad die in de zomermaanden spreekwoordelijk uit haar voegen barst vanwege de vele toeristen die naar Marmaris komen om vakantie te vieren. Marmaris is omringd door steil beboste heuvels die tot aan de zee reiken. Bij aankomst in de haven duurt het wel een tijdje voor we voorbij de paspoortcontrole zijn. Buiten het havengebouw staat er een bus klaar die met ons zal rondrijden in Marmaris.
We rijden eerst naar het hoogste punt waar we een mooi uitzicht hebben over de stad. Hier merk je dat de stad tamelijk vlak is, daarmee wil ik zeggen dat er geen hoge appartementsblokken te zien zijn die eruit springen. De woningen hebben niet meer dan 4 verdiepingen. Men mag hier niet hoger bouwen. Alhoewel ik een gebouw heb gezien waar ik 5 verdiepingen tel.
Nadien rijden we naar een traditionele goudfabriek of het Marmaris “gold center”. Eerst lopen we naar een kleine werkplek waar ze juwelen bewerken en maken. Hier krijgen we uitleg over het goud, het maken van juwelen, echtheidsbewijzen, gewicht, en een uitleg om ons te motiveren de juwelen hier te kopen. Daarna mochten we vrij rondlopen en alle sieraden of juwelen van kettingen, ringen, horloges en armbanden bekijken achter glas die allen te koop waren. Er waren hier niet alleen sieraden in goud, maar ook in zilver.
Wanneer u denkt aan goud kopen in Turkije, denkt u vast ook dat het goedkoper is. Dat is in het geval van juwelen vaak ook zo. Goud zit in de cultuur van de Turken, waardoor er genoeg aanbod is en veel onderlinge concurrentie tussen goudhandelaren en juweliers, alsmede lagere arbeidskosten. Doordat er wat kleurverschil tussen gouden juwelen zit en de prijs vaak lager is, doet dit veel mensen twijfelen aan de zuiverheid van het goud dat men in Turkije koopt. Juwelen zijn echter vaak van een lager karaat. Dat betekent dat goud met andere metalen wordt gemengd. Afhankelijk van welke metalen er worden gebruikt, valt de kleur van gouden juwelen anders uit. Men spreekt wel eens over Turks goud, dat is goud wat roder of geler lijkt. Maar goud is gewoon goud. Daarom werd zuiver goud vroeger ook als geld gebruikt.
Goud kopen in Turkije wordt door veel Turken gedaan om als doel dit te sparen. Veel Turken hebben de gewoonte om goud te sparen. Daarnaast is goud diep geworteld in de Turkse cultuur en speelt het een belangrijk onderdeel bij bruiloften en religieuze gelegenheden. In Turkije is het bijvoorbeeld gebruikelijk om goud te geven als cadeau bij een bruiloft in plaats van geld.
Na dit bezoek rijden we naar een lederwaren fabriek. Eerst krijgen we uitleg over de manier van produceren van lederwaren. Men gebruikt lamshuid omdat het steviger is. Voor het bekomen van de kleur van de lederwaren zal men geen spray gebruiken, maar men zal wel de lamshuid 3 weken in een bad met vloeibaar kleurstof mengsel steken zodat het kan intrekken. Er waren verschillende stukjes leder waaraan we konden voelen. Na deze korte uitleg mogen we in de winkel gaan om te shoppen. Genoeg keuze in de winkel aan lederen vesten en handtassen.
Vervolgens rijden we naar een prachtig overdekte bazaar, niet zo ver van het strand. Hier kan je rondlopen om te winkelen. Naast de kleinere souvenirs, kunt u hier ook terecht om prachtige tapijten, kledij, lederwaren en sieraden aan te schaffen.
Ik verkies om eerst op verkenning te gaan buiten deze overdekte bazaar. Op verschillende plaatsen kan je veel standbeelden vinden al dan niet omgeven door stromend water of een fontein. Het belangrijkste standbeeld dat je hier kan vinden is dat van Kemal Atatürk. Hij is geboren als Mustafa Kemal, was een Ottomaanse en later Turkse legerofficier, schrijver, politicus en grondlegger van de republiek Turkije, waarvan hij de eerste president was (1923 - 1938). Hij zorgde voor een nieuwe grondwet en voerde verregaande sociale en politieke hervormingen door. Onder zijn leiding werden duizenden nieuwe scholen gebouwd, werd het basisonderwijs gratis en verplicht gemaakt, terwijl de belastingdruk voor de boeren werd verminderd. Mustafa Kemal kreeg van het Turkse parlement in 1934 de naam Atatürk, hetgeen betekent “Vader der Turken”. Bovendien werd vastgelegd dat niemand anders die naam mag dragen.
Aan het strand van Marmaris ligt een brede, met palmbomen begrensde promenade. De fietspaden zijn zichtbaar in een opvallende blauwe kleur. Op het strand zie je vrouwen in bikini rondlopen, maar ook moslima vrouwen met boerkini badpak aan. De boerkini is een tweedelig badpak met mouwen, lange pijpen en een hoofddoek. In het water liggen er veel grote en kleine boten te dobberen. Je kan ook verschillende Turkse gület boten zien liggen, een 100% houten motorjacht. Ook in de haven is het aangenaam om er rond te wandelen. Van hieruit zijn er talloze boottochten die het mogelijk maken om de stille inhammen te bezoeken. Hier aan de haven zijn er genoeg mogelijkheden om te eten en te drinken. Het openbaar vervoer bestaat uit kleine minibussen. Maar je kan je hier ook verplaatsen met opvallend gele taxi’s. Ook de scooters verschijnen hier in het straatbeeld.
Nabij de overdekte bazaar kan je een barbier, een tatoeage-shop of een traditionele kebab kraam tegenkomen. Verder ben ik nog een kijkje gaan nemen bij het ruim 5.000 jaar oude Marmaris Castle dat onder meer een historisch museum herbergt. Het kasteel diende in de 16e eeuw als uitvalsbasis van Sultan Süleyman de Grote tijdens z’n campagnes tegen het Griekse Rhodos.
We keren terug naar de overdekte bazaar. Er zitten verkopers in de wandelgangen van de overdekte bazaar. Ze trachten met U in contact te komen door te vragen vanwaar je bent. Zeg gewoon dat je van Amerika bent en ze vallen je verder niet meer lastig met uitleg over hun verkoop van goederen. De verzamelplaats is in een kledijwinkel om dan van hieruit te wandelen naar bus, die ons zal terugbrengen naar de haven. In de kledijwinkel weten de verkopers de klanten of toeristen wel te bewerken met het geven van kortingen. Als je dit er nog bij koopt krijg je 10 % korting op alles. Ze slagen erin om je meer kledij te laten kopen, terwijl je eigenlijk maar 1 kledingstuk wou hebben. Ook opmerkelijk was het zien dat de verkoper het geld in ontvangst nam en met het briefje wrijft op zijn wang. Men gelooft door dit te doen dat het geld zal groeien zoals een baard. Het geld komt uit het niets naar U toe.
Zo zijn er hier nog andere gebruiken zoals wanneer je met een vreemde een koffie drinkt, dan ontstaat er met deze vreemde een blijvende verbinding in het leven. Een ander Turks gebruik is dat ze een beeld op het dak zetten en hiermee geven ze aan dat er een single vrouw aanwezig is in het huis om te trouwen. Gewoon het beeld op het dak kapotschieten en voor je het weet ben je getrouwd. Turkse koffie speelt een rol in een folkloristisch gebruik, wanneer een jongen om de hand van een meisje komt vragen. De aanstaande bruid zet dan koffie terwijl haar vader en de toekomstige bruidegom met elkaar praten. In plaats van suiker doet ze dan zout in de koffie van de bruidegom om op die manier zijn reactie te testen. Als de jongen kwaad wordt is hij kennelijk geen goede echtgenoot. Als hij het kopje leegdrinkt zonder ook maar iets te laten merken is het kennelijk een karaktervolle man.
Met de bus keren we terug naar de haven. Hier is er terug paspoortcontrole alvorens we op de ferry boot kunnen gaan. Ziezo het avontuur in Turkije zit erop en we varen terug naar Rhodos.
